Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 112]

Eerste en tweede droom over het huis

Liefste, we gingen helemaal niet wonen in het monumentje
in de dode professorenwijk, maar onderaan een dijk,
een dubbel huis op palen aan het water, met een grote steiger.
Naast ons zat een ander stel, een vlonder tussen ons met luiken
waar je zo je vuilniszakken op een boot kon gooien. Goed,
dat stonk, maar we hadden een poes die alles begreep
en een grote houtkachel met een oven erin, zodat we
het hele huis op konden stoken en nog pizza's maken ook -
pizza's die naar spijkers, teer en oude zomer smaakten,
sintels van een einde in de asla.

Schat, er was een luxueuze leefkuil in een soort vakantiepark,
de airco loeide, er was een grote gashaard om jaren zeventig bij
vreemd te gaan met andere stellen. Er was een slaapkamer,
verzegeld, waar de vorige bewoner een paar weken terug was
gestorven en niemand was daar nog geweest. We openden
de deur als een sarcofaag en vonden een bed, een kleine bar,
en duizenden flessen sterke drank, door de hele kamer
opgetast - alle, werkelijk alle soorten drank had deze man,
zoals een ander boeken spaart, in zwarte houten kratjes
staan, en overal was nog een staartje van.