Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 49]

Job

Als Job de inhoud van zijn gevoel
wou beschrijven, moest hij inert zijn als een hagedis,
glinsteren als water en als een zomerwolk
haast gedachteloos te werk gaan.

Bij zondags weer onder leprozen
de geur van linnengoed opsnuiven hielp altijd.
Langdradige spiralen voor stalramen,
een ogenschijnlijk te mooi belichte mestvaalt,

die achteraf een grisaille opleverde
van weemoed en vertraging, brachten hem in extase.
God schiep de hemel en de avond,
en vergat dat het toch wel om enkele liters water kon gaan.

Job aarzelde tussen sterren en sintels
en riep dat hij geen zin had in dit soort hiernamaals.