Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 48]

Sneeuwland

Toen de trein eindelijk stilstond
was het geloof ik al winter.
Mijn oren suisden van de stilte rondom.
Reizigers keken elkaar aan

en wierpen opgelucht een blik door het raam.
Lange tijd zaten ze naast elkaar
alsof ze gestorven waren
en er niets gebeurde

dat het vermelden waard was.
Bijaldien ze - een seconde later - overeind kwamen
en Babels begonnen te praten,

vragen te stellen, misbaar te maken,
ja zelfs de kaartjesknipster bezwoeren te zeggen
of zij dat bij leven al had meegemaakt.