Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 47]

Eerste dag

Houthakkers verrieden zich door hun blauwe ogen,
hun gerimpeld gelaat
en glimmende schouderbladen.
Hun stemmen gonsden door onze slaap.

Toen de winterzon, 24 karaats,
schraal als een blik, de oude wereld verlichtte,
staken woeste barbaren de vuren aan.

Wolharige mammoetvachten,
afgeschraapt met vuursteen en ingevet tegen de regen
hingen als lorkentakken van hun schouders af.

De nacht viel tegen.
Het ongewone uur waarop het licht werd,
deed voor het jonge nageslacht
het ergste vrezen.