Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 25]

Muiterij

Ochtend en het zomert te vroeg. Hoerige
bloemen kleven als bloed aan de lucht,

het licht klieft de kamer, ramen sidderen
als zilverpapier, een tafelblad drijft

in stofdeeltjes af.
Zo moet het maar niet gaan beginnen -

Landziek naar buiten dan, laveren van gevels
naar tegels. Leiden zebra's niet altijd naar zee.

Je staat aan de kade en kijk: daar is een einde.
De rivier is een stilstand, water is bladstaal
onder een koepel van licht.

En een geur wordt een grond, een bocht een deur,
een begin, de punt na een zin.