Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 188]

Onaf en onderweg

Ik ben onaf en onderweg
Geboren als voorzien besta ik
Uit ledematen en uit ogenblikken
Die zij mij hebben nagelaten
Mijn komst heeft eeuwen geduurd

De zon is al lang de zon
Niet meer dat hoofd in het midden van ons hoofd
Maar gewoon die sleetse tong
Die ons warmte en genoeg te eten geeft
Alle van haar afgeleide namen
Zijn gebleven maar de voorwerpen zelf veranderd
Sinds wij ze hebben nagemeten en opgeborgen
In de holte achter onze ogen
Sinds wij ze hebben opgeraapt
Ze hebben achtergelaten in het graf van onze mond

Ik ben onaf en onderweg
Mijn bloed kleurt helderrood
Al millennia heb ik soortgenoten
Van verschillende rang en kleur
Maar dat trage geheugen vol grootse dingen heb ik niet meer

Vandaag loop ik rechtop verticaal zoals voorzien
Mijn ouders leven in mijn gewrichten
Ik voel het
Ik ben de som van hun vragen
De echo van hun antwoorden.