Het Liegend Konijn. Jaargang 8



[pagina 187]
Onvindbaar Jij mijn liefste onweer Eerst kijk je met je ogen Omdat die gelovig zijn Voorgevormd als amandels Ontvankelijk voor de anderen in onszelf Later liefste Lees je met je hersenen Ontwar je van op een afstand De voorgewende stilte van vogels en planten Het werelddeel van wolken en speeksel Waarin wij met kristallen en een korte bedrading Van hart tot hart stemmen horen Zeg niet liefste Tijd heeft ons gespijkerd Op plaatsen waar wij niet komen Heb geen spijt evenmin pijn Kijk vrolijk en vrijmoedig om je heen Dingen verdwijnen uit gewoonte Ze houden op alsof het nacht is geworden Alsof alles is ondergesneeuwd In een kleur die zich enkel verspreidt In de dikte van lagen Glimlach liefste Hier is alles echt De zon blinkt in het gras Alleen tijd ligt wakker maakt ons onvindbaar Tijd heeft ons naadloos ondergespit.