Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 57]

De uitgang

De woorden liggen naakt voor het oprapen
maar je loopt eromheen want o wee
als je je snijdt aan te scherpe medeklinkers;
er mag niet meer bloed vloeien
dan nodig is.

Je laat ze met rust. Zwijgend
baan je je een weg door het alfabet
van beloftes en twijfel, tussen de regels door,
vlak langs gedachtestreepjes, komma's, punten -
op het vraagteken na.

Je vraagt je af: bij wat blijf ik
stilstaan, wat neem ik mee
van de chaos die hier ligt; van alle woorden
misschien dat ene, het meest naakte,
die ene lettergreep.

Moed. Meer niet.