Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 56]

De cadeaukraam

De ballonnen zijn van zilver, de opschriften
van goud. Ze reiken naar de uiterste nok
van de Lichtstraat, verlangen naar nog hoger,
naar wegdrijven, vrij zijn - om uitgeput waar ook
neer te vallen als eendagsvliegen die geluk hebben
gekend en niet terug willen
naar gevangenschap.

Aan een infuus loopt een man voorbij.
Hij is bijna gekleed om de deur uit te gaan,
kaartje te leggen en sigaar op te steken,
zijn lief te omhelzen.
Hij lijkt klaar voor de vrijheid
van hardop zeggen hoe hij wil leven
en wanneer sterven, door wie herinnerd,
door wie vergeven.

Eén flinke ruk
en hij kan ongelijnd het park in
de echte straat op.

Voor even.
Kijken hoe ver hij komt.