Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 59]

Anneke Brassinga

^o Schaarsbergen, 1948

is ook prozaïst en vertaler.

Recentste bundel: IJsgang (2006)

[p. 60]

Fysica

I

Toen je mij liplas en buiksprak
kwamen er kikkers uit de keel
die ik veranderde in prinsessen

ieder teder op hun plompeblad -
stoppen met roken vermindert het risico.
Vooruitslapend alvast

voor de langste nacht groeiden wij scheef,
droogbloeiers met strooien benen, grimassen.
Ik purserette, jij looide hindeleer.

Maar hoe je speerwierp, ringreed,
schijfschoot - o dodelijk hart,
dit doosje is vierkanter dan dat daar.

[p. 61]

II

Wat in de soep viel, was een vlieg.
Voltrok zijn potentie veeleer dan bewogen te zijn
door het oog dat ik voor hem had: vanouds
afzijdig van de oplettende geesten blijven
de bewegingen, opgesloten met hen samen
in de bol die de eindig volmaakte schijnt,
de levende. Waar ook jij op mij toe snelt of
bij mij vandaan, op weg naar je wachtende
oorzaak - spoor van spatten, scherven.

[p. 62]

III

Wandelend bij nacht onder de bomen
vanaf de oever liepen tot het water
aan de lippen stond en onze hoeden
op het maanlicht dreven hand in hand
wij door - had hartstocht iets bereikt
je kuste er nog beter dan aan land.

[p. 63]

IV

Als het verveloze raamkozijn
waarin ik zat bij stormen van muziek
allang vergaan is, ontbot tot groen gewas
laat mij dan zijn
één windvlaag en wat bomen die zingend
graag ontworteld raken.

[p. 64]

V

Alsof licht levend is zo breekt het verlustigd
in al zijn iriseren, alsof zee, de schitterende
ver van hier haar arme landschap zilte nevel
zendt, een adem die tot in het aardedonker van
mijn borst zaait flonkering, huid en gesteente
drenkt met luchtig element; als gaat bijeen nu
de wereld horen, zal ze oud zijn en tevreden.

[p. 65]

VI

De zwervende oorzaak is het kwaad,
zegt Plato en het is waar
dat weinigen aan mij terugdenken als iemand
die geluk bracht.

Moet ik mijzelf dan zien zoals de Stagiriet
het luchtledige - iets overtreffends
zonder iets dat overtroffen wordt, een drank
die niet gedronken kan?

In de wervelende, tot werelden uitdijende
conglomeraten ben ik vergeefs gaan baden:
onverduisterd bleef de zon. Wel was er
een stoffelijke uitzending van rozengeur,

maneschijn.

[p. 66]

VII

De gewaarwording warmte veroorzaakt denken
door snelle bewegingen van bepaalde atomen.
Toen ik mijn oor legde aan je slapend hoofd
zag ik in dat duister flonkering, als rijp: koud
en warm begrippen van betrekkelijkheid.