Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 28]

Potvissen

Tussen de klokslagen in
jaagt de potvis, Ton van Diogenes
Olievat groot als een dorpsstation
Bezielde omberen sproke gonzend
boven de plavuizen van de diepzee
Gegoten in warme zeeën luidt hij,
goudmijn zelfs voor de ivoorsnijder
Reimerswaal van teloorgang gered
ver van de bronsgieterijen op 't land

Ver van 't Kermisrad peinst hij
(zijn lijf een pakhuis van oliën
van kristallijne oliën en amber)
Klepels en harpoenen schaduwen hem
Tussen de polen en de evenaar
vervoert hij kosmetische zalven
voor meisjes wachtend bij 't station
Oceanen zijn provincies voor hem
Hij duikt dertig straatwegen diep

Kolossale oeroude klok luidend
boven landweggetjes diep in zee
Bij potvisolie-vlammetjes verzinnen
lichtschuwe schepsels ‘De Kroniek
In Zwarte Taferelen van De Diepte’
Hun pen stokt als de potvis komt
Tentakels op! Slinger leeg jullie
inktpotten, achtarmige schrijvers
Jullie sombere verhalen breken af

1983 / 2009