Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 29]

Onder de bladerkronen

‘Beknopte omschrijving van de plaatsgehad hebbende veranderingen’

De gehakkelde aurelia vliegt nog rond!
Al wijzen de tuinen nu steentijd en duister
Een half oog zag toen evenveel als een half
oor hoorde, maar okergeel zandloperzand
overstroomde de bloemen, vlektyfus en dras
werd het levenswerk van de gierkelders

Films gooiden de kinderen met 't badwater
weg, wie ziet nog het ogenblik tussen nog
wel en niet meer, en de duizelende diepte
nadat het licht in donkerte verkeerde
en de wind de winterkoning was geworden
Ah, ver gonsden en klopten de centrales

De atalanta's kleiner dan straaljagers
steken toch landen en zeeën over, de geest
van de vlinder stuwt de vlinder. [Op maar
vijf are en 5½ centiare ontwaarde je
met uitgestoken ogen de verdwaasdheid
die onhoorbaar aanvoer over heel veel daken]

't Ontij dat naderde en mierzoet woedde
Krankzinnige Sinterklaas die ons bedwelmde,
de ethersnuiver met zijn zak vol taaitaai
't Marsepein paleiswacht, kermt misschien
onder de bladerkronen eindelijk eindiging
Wind, zoete wind, storm de galeien om

[p. 30]

 

De aarde dacht toen dat zij de dochter was

 

van de asbelt, en het kind is nu werkelijk

 

vader van de mensen, zei de jageres Diana;

 

Schijn dan de afgronden bij, centrales

 

nu de bovendorpels bijna verdwenen zijn...

 

Duizenden hamers bekloppen de diepte

 

 

 

De verdofte klokken in hun torens kon

 

je horen luiden dat Babylon moest opstaan,

 

blind voor 't licht achter zon en sterren;

 

het schilderachtige licht dat de aeonen

 

zó lang al droegen uit hoge zwijgende zalen,

 

Ook weer naar hen!, ook weer naar hen!