Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 25]

In het depot

Onder de nieuwe blikken regenbogen
over 't rijk van Jupiter Ammon, diep weg
schuilt in het asgrijs Depot donkerte...

Op het jazzband ball van scherven torst
nacht 't ijzerdooraderd zand; bitterheid
van het imperium en zijn mycelium...

De vliegen in hun keizerlijke stallen
zoemen en gonzen met hun centurio's,
en waar zijn Pompeii en Noviomagi nu

Allerlei standbeelden, gruis van roem
en ingestorte bruggen op die Tabula van
Peutinger, op stroken bruin perkament

Tempels verheffen zich daar en ruïnes
in de kleuren van omber, sienna en zand,
en roestkleurig als daken en wegen

Geloof toch alleen 't onmogelijke! Kwam
je ooit te land in een Depot, bijt dan
niet in 't stof, ontvlucht 't Depot,

ga weg uit dat Depot waar het leven
verdwaalt en hemelvaart voor de mus
niet meer voorvalt noch zien voor 't oog

Hemelvaart loopt daar af en het vuur
binnenin de wereld is dichtbij, hier
dalen de bommenwerpers vliegengelijk

[p. 26]

 

Motregen predikt; roemrijke metamorfosen

 

klappertanden aan de ijle straal

 

die naar binnen glijdt door een kier

 

 

 

in 't onwereldse Depot, even donker

 

schijnen vuurtorens op sleets perkament;

 

wandtapijten van stemmen, teloorgegane

 

 

 

candela en stappen; aan haar tafel

 

plakt de schervenlijmster, zwak verlicht

 

nauwgezet brok na brokstuk aaneen

 

 

 

De lamme kraanvogel is aangekomen, zei

 

Lenz; vaak glipt verstomming binnen in

 

braille of als een dief door een bovenraam

 

 

 

Goeienacht, kermisgangers; raderen!

 

O, toen sneeuw nog als klokken en pijlen

 

viel en de jaren nog niet tierelierden!