Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 214]

Romy's anemoon

Dit is de hartaanval, overal schieten witte draden uit een bloembol,
behaarde anemoon
waar vissen langs strijken, waar vissen aan blijven hangen
met open ogen,
elektrische
lijm.

Dit is hoe je naar me kijkt.
Littekenweefsel in plaats van irissen.
Dit zijn de vissen.
Veelkleurig. Zonder geheugen.
Al jarenlang

is dit haar tong: een voor een
steekt ze rode haren door het oog van de naald
en stikt telkens dezelfde zinnen op haar jurk: Zoals onze vijanden
kiezen we onze geliefden. Zoals onze geliefden kiezen we
onze rozen. Onze vijanden zijn onze rozen
zijn onze geliefden.

Ze geeft je met een stralende glimlach haar jurk, de rode wond
die traag gekamd moet worden. Haar spierwitte buik: van vissen
die een voor een aan het oppervlak komen. Haar mond: water,
een millimeter onder een vingertop, zuigt zich vast aan de vingertop.