Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 194]

Mond vol chrysanten

Vijf lachende chrysanten op de achterbank,
jij mee voorin. Zo lopen we vandaag
bij de familie aan. Nergens zijn ze bij bosjes
uitgestrooid als hier in Esen onder de toren.
Hier hebben ze wortel geschoten.

Wat een leven in die puinhoop van arduin.
Balans en pompbak nemen het woord.
Mesting en voutenkamer maken zich klaar
voor de planken. Veldwachtersverdriet, witte
brigade en teer: het woelt zich hier allemaal bloot.

Een pot bloemen in hun watermond en
ze stemmen weer in met hun slijkwegel.

Dan is Diksmuide anders. Daar heerst de orde
van het asfalt. Al lig je in rijen net zo dood,
machinebouwer, notaris of brouwer
klinkt anders dan paardenknecht,
keuterboer. De driekleur wappert hier

over vroeger. Met schuurborstels keren
de namen terug. Nog een en nog een, alweer
een jaar ontrukt aan het vergeten. In de wagen
wagen wij ons aan het leven. Een eindeloze rit
van gokken en gissen. Van speculeren.

Ik had je nog meer moeten vragen vandaag.
Om later geen mond vol chrysanten.