Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 103]

Bezoek nr 12 619

Het is soms erg koud in haar bloed en er is niet veel nodig om

haar te beluisteren

wanneer ze door de kamer loopt. Haar hartslag maakt vaak alles

goed. Van de veel

te grote kamer maakt ze het eiland waarop het zand niet om

zacht te vallen ligt,

maar om de tijd te tellen is. Uit de hemel breekt gauw een bed,

voorspelt ze, waarin

de jacht anders is. In dit nest beslist ze dat de liefde voortaan op

vrijdagavond begint,

met een luie kerkklok en zeven duiven op het dak. De huur staat

wellicht achter, van

dit eiland, dat ontrolt uit wat stoelen, een tafel en een dak. Ik

vlucht dan in dit

gezelschap, in de horizon van haar mond, ik vlucht in de

mogelijkheid van een

bezoek, met de luchtbuks haar benen onderdoor. Ik zou mij met

woorden willen

inkopen in de buidel op haar buik, maar ben ik niet de valse

zanger, de blinde bard?