Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 68]

Ad lib

boven mij het gestamp, gestommel en gekrijs
het kroost van de buren, hun liefdes (in bed)
en hun ruzies (in rubato)
af en toe na tien uur schiet ik
een kogel af op de verlaten binnenplaats

dan wordt het plotsklaps stil; verwondering

ik heb er een gewoonte van
mijzelf onmogelijk te maken
de rest onklaar is kinderspel
ik mis het koele hoofd, een kalm hart
een happy end. Het nu is vast

hiernamaalsloos

feit blijft: sommige tralies kun je niet breken
is er iets dat ik beslist moest doen
maar ben vergeten?
is er iets waar ik teveel
bij stil bleef staan?

klokken in ons: beidt uw tijd

weemoed is het braakland
tussen leedvermaak en zelfverwijt.
dit jaar was er niet een maar vele
ik rookte sloffen sigaretten, slikte honderden
pillen, had duizendmaal hoofdpijn

[p. 69]

 

toch moet er een methode zijn

 

 

 

iets dat ik niet aantref

 

in de krant noch in de boeken

 

ik wou dat ik meedogenloos kon zijn

 

de mens in mij waardeer ik niet

 

maar soms benijd ik hem

 

 

 

we zien de avond vallen

 

 

 

grijpen naar wat hangen blijft

 

in lucht of op papier, denken

 

dat we stemmen horen

 

en wanneer men zegt:

 

‘ik wil je wel’

 

 

 

uit men onzuivere kritiek

 

 

 

hoe meet je wat niet meetbaar is

 

leer je de taal zonder grammatica

 

hoe verhoudt zich wat nu is

 

geweest tot wat op til?

 

voorlopig sluipt de schaduw nader

 

 

 

achter onze rug kijkt het mooiste

 

ons na