Het Liegend Konijn. Jaargang 7



[pagina 70]
Met de smaak van vroeger ‘... These our actors. As I foretold you, were all spirits, and Are melted into air, into thin air.’ Shakespeare, The Tempest, Act IV de stad is intact maar de straten zijn leeg alsof de bevolking op de vlucht is geslagen de tijd is onzichtbaar, de dood is als water de nacht is een rafelig laken met gaten die vlinders hebben nagelaten in de grondstof van het heelal de stad ligt plat en ook de winkelstraten van het doorgaans drukbezochte centrum baden in een overdaad aan licht schoorstenen, daken, oranje kranen lichten op tegen een hemel van gemorste inkt, kaki, kobalt nergens klinkt een geluid caférumoer noch stemgedruis zelfs geen dichtklappend portier het tafereel vloeit moeiteloos over in de paleizen en tuinen van Duizend-en-een-nacht een uitklapbord van een grillroom biedt op de stoep gerechten aan ‘shoarma met de smaak van vroeger’
[pagina 71]
op de achtergrond priemt een torenspits daarboven een glimp van de maan gesluierd achter wolken als was het haar niet toegestaan publiekelijk haar gelaat te tonen toch is zij hier de enige die waakt en toeziet met een spiedend oog op deze hechtbebouwde kom tot aan de rand gevuld met doodse stilte het ambersoortig hart van deze stad dat al bij leven en welvaren is versteend als een insect dat zit gevangen in de hars