Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 66]

Plexus solaris

iedere dag buigt zich dieper
de impasse, de hoop op een beter
wat staat er nu nog op de kaart
het smulprogramma: wat adem van Adam

een spiegel waarin wat sproeten en verwijten
wat wasem en meer. Ik kan me steeds minder
excuseren voor wat ik af laat weten, adressen
afspraken, nummers waarachter nog maar

een enkele keer de eigen stem
ik verlies mijn zicht op de zaken
en de anderen waarvan ik te veel al
heb verteld en van gehouden

in de zon zoemen ze allemaal rond
allemaal rondom, mijn hoofd vol
prikkende insecten, zonnesteken
plexus solaris, kanker, steenbok, schorpioen

de tijd houd ik als een schuldbrief
tegen het licht; vooraleer de zomer
over neem ik een voorschot
op het donker

dokter, het licht in mijn hoofd is op aan het raken
dokter, ik spaar nog slechts, ik slaap slecht
dokter, van de nachten tap ik het gloeien
dokter, van mijn maan, planeten, mijn dromen

[p. 67]

 

dokter, en van de dagen gebruik ik enkel wat ik nodig

 

dokter, alleen de stroom om door te komen

 

het voltage in mijn hoofd?

 

genoeg om aan te sterven!

 

 

 

wie wil me komen vertellen

 

wat ik al tijden wist

 

het vonnis:

 

DAT WAT IS

 

 

 

ik ben drager van de

 

allersterfelijkste ziekte

 

morgen moet blijken

 

of ik me heb vergist