Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 31]

Op de receptie

Vrouwen door een sleutelgat kussen, sentiment
uit een man of wat kloppen, blaaskakenwater
drinken met niemand - recepties. Gezwegen nog

van de langszwevende schalen, krabben die
naar je graaien, fronsende kaviaar, op haar steel
draaiende champagne. Verjaardagen, etentjes:

de feestgangers hebben je bankrekening gezien,
je vrouw in haar fles betrapt, je boeken
niet gelezen. Maar leve de antropologie, die

met een snauw ook de bultenaar vlees toewierp;
die op de eerste akker ging zitten, messen en vorken
verzon, de tafel dekte met de kleine ethiek

van manieren - een daad als begraven of bepaalde
dagen onthouden. En dus blaas je een glas
om te heffen, en dus bedenk je een toespraak

om niet te houden, want de volzinnen gillen
wanneer ze in de afgrond vallen. Daar sta je dan:
je kijkt in de wijn. Het gezelschap schraapt je keel,

de keel van de dichter, die niet weet hoe snel hij
moet toasten. Voor de grot is een wind opgestoken
die in de vier kamers van je hart ronddartelt.