Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 191]

De zeilige Mark van Tongele, leviterend

Aangespoeld en opgewaaid uit zee.

Als een otter in bladwierlint gewikkeld
laat ik me welgevallig op het water wiegen.

Dromen. Zon. Tijd. Hemelse kalmte.
Buikspieren, zeildansen, natte uurverf.

Hoe ver van hier reikt mijn bestaan?

Het hemelpurper is alleen in de richting
van de ondergaande zon te zien.

In de kaderloze ruimte tsjoekelt een vissersboot.
Alleen meeuwen schuwen zijn gerucht niet.

Kortademig lachen. Drank. Wrede liefde.