Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 161]

Onderweg

Kom, denk ik, maar ik zeg het niet
we moeten nu gaan, straks hebben we rimpels
waar de wind zich in nestelt.
Al onze voeten lopen straks niet meer
we moeten nu, er zit haast in dit bloed.

Onderweg zijn we, ik denk
deze tussentijd is het allerbeste
en in dit idee is het meer leven
dan in wat we doen.
Want met de tussentijd loopt dit bloed meestal gelijk.

Troost ik mij te denken
voor even onsterfelijkheid te kopen
en hem meteen weer op te geven,
ik ruil het terug, alle malen
want nu, zijn wij onderweg.