Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 162]

Magnolia

Ze las verschraling in de krant
ze keek naar buiten, de magnolia
was bijna in bloei. Ze wist niet wat het was
om verschraald te zijn of in bloei te zijn
ze dacht ik kan de knoppen tellen
maar ze wilde de magnolia niet
een cijfer te zijn van ergens tussen twintig
tot misschien wel honderddrie
ze had al spijt van het gokken alleen
verschraald konden zijn de plinten
van het raam voordat ze venster waren
of,
ze opende de ramen en met moed
keerde ze haar droge wangen naar de wind.

De wind was niet minder, het was eerder was meer
het meisje las over verschraling in de krant
van gisteren. De magnolia was half roze en bruin
ze wist niet hoe lang dit jaar
de bloemen de wind zouden doorstaan
om vanuit het raam niet te hoeven tellen
de knoppen die geen bloem werden en
de bloemen die de grond geen kans gaven
ooit te verschralen. Ze liep naar buiten,
het bleek, de knoppen vallen niet
dus
daar zag ze de kale grond onder haar voeten
en zichzelf op verschraling staan.