Het Liegend Konijn. Jaargang 7

[p. 26]

De geleidegeesten van Oekraïne

1 Het holenklooster van Kiev

Machtige rivieren doorstrepen het gezicht
Van de aarde. Meizon, ijswind. Water-
Scheiding. Hier begint een ander Europa.

Op de oever streken zieke monniken neer,
En later hondsdolle vorsten en geile broers
Met littekens geel als bijenwas.
Zij groeven holen in de zwarte grond.
Zij werden midden in hun leven
Door de ouderdom verrast.
Brandlucht bewaarde de lijken.
Zij bewezen de onsterfelijkheid.

Eeuwen later zonken mensen op de knieën.
Zij kusten de koppen van hun goden.

Honderd leren lijven bevolken de geheime steden.
Ik kus hun glazen kist.

Lang wist ik niet wat verlies betekent,

duurzaamheid,

nietigheid in de geschiedenis

en geschiedenis in het nietige mij.

Vruchtbaar is de oever met zijn honderd holen.

[p. 27]

2 Jalta

Roestig strand. Keien als kleine manen.
Een dag, gegoten uit gelig glas.
Mosterddaken. Plastic pier.
Geteerde dukdalven. Tuigage. Gerinkel.
Palmen met uitgespreide handen.
Oost-Indische kers in de kluisgaten.
Sport Bar herinnert zich de Koude Oorlog

en de bevroren decennia

en de sovjetgesausde glorie.

Je smeert je in met Zwarte Zee.
Langbenige meisjes, gewikkeld

in witte zeilen, rillen.

Een dode visser hoest in zijn open kist,

en een pope spreidt zijn vleugels.

Inktvis hangt te drogen aan de lijn.
Je eet zoete sultana's, als granaatjes.
De aarde, badend in stilte, drijft af.
De Krim is een gebocheld schiereiland.
Op deze steen rustte prinses Europa

en haar verkrachters verdeelden de buit.