Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 203]

Licht

Mooi woord, hemelstreek. Het gebiedt.
Ik hoor prijzen: ‘Hier, zonder tijd,
hier, zonder tand.’ Ik zie toppen
gloeiend wiegen in een ruimte
die niet lijkt, maar is. Moet zijn. Geen

kaart, geen weg. Stilte als voor
een maaltijd. Verwachting van
verzadiging. Eerst eten, dan missen.
Maar wat? Een pad? De honger
waarvoor gebeden? Huilen kan

beter met een volle maag. Ik schraap
met een lepel in de aarde. Kom
ziel, zoek! Kruinen, weerklank, wind.
Uren, dagen tussen wormen en
grond. Armen om mijn harde kop

geslagen. Zo is het dat ik vind:
rouwranden, goorhanden, kin
vol zever en opnieuw honger. Alles
moet weerom. Niets blijft. Ik vervang
een uithoek en houd een lichtje bij.