Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 118]
En ik was blind geworden, moest een stok Geluiden werden alles waar ik was en dan een kast knoest hoek waartegen ik voluit knalde. Ik had stemmen nodig dus waar waren jullie? Heel soms hoorde ik de trage holle echo van gepraat gelach als uit een lege stenen gang waar aan het eind een keuken was waar jullie met zijn allen godverdomme al die tijd gewoon zaten dronken aten volmondig dingen wisten giechelend verkleinende gebaren maakten bij alleen al de gedachte aan iemand die hongert fronsend wij zijn de auteurs van dit leven denken niet aan de tijd dat jij zien kon was dan bij ons gebleven had de hand gelikt die je sloeg had je benen een rotschop gegeven een dansje gedaan voor degene die nahijgt na pijnlijk maar wel normaal hoor gedoe uit liefde - maar dat kan ook een droom zijn geweest, ik droomde dat de raven mij hadden geleegd mijn oogappels opvraten en later tikte ik door het windstille huis toen mijn weg en ik dacht steeds ik hoor ze.