Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 119]

Helder

Nooit begint het eenvoudig met er was eens
nooit netjes, altijd is er een vreemde plek
in oud donker waar tussen dingen en geuren
iets kleins dat iets voelt denkt hier ben ik nu

ik ben dit en steeds opnieuw - zo denk ik
ben ik hier aangekomen: honderdduizend
dingen denken en denken dit denk ik.
Ik heb van alles geen verstand en zo denk ik

ben jij, op de slordigst denkbare wijze
waaide het buiten en daar was je, ik zoals altijd
met de rug naar de deuren dacht het stof
is gaan liggen, wat is het helder hier.