Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 116]
Picknick Plek, vuur, thuis zijn verzinsels gebleken van kinderen die met witte gezichten de opbrengst verdelen als het te laat is, de verzorger niet dood maar een monster dat terugkomt uit de nacht waarin het bijna gebleven was (in de kou die het meebrengt verwaait papier kleeft roet niets wordt weerspiegeld in het zwart dat de gedachten blank zet) maar het geeft niet, ze picknicken in het zachtste gras in de pauzes van het denken en weten spreiden ze damast verzinnen brood en bekers warmte want nooit ging iemand dood aan het hoofd dat de dingen verdraait tot vluchtwegen noodrantsoenen, gouden kettingen om te verkopen - ze zweren dat met de juiste taal de nacht niet bestaat, pijn een verzinsel is mensen klein en zoet zijn als veilige sprookjes waarin het kwaad wordt verslagen, ze redden zichzelf tot de buitendeur opengaat.