Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 175]
En dan gebeurt het toch kijk, dit is mijn huis zei ik hele stapels glad geschuurde planken, een vracht bakstenen ik sprak steeds sneller: geen schijn van kans noem je dat een woning, broers en zusters uitgezworven, vader en moeder onder het bleke gras? redenen te over om je biezen te pakken maar op een avond droom ik: ik zit in een stoel bij het raam. ik ben zeer tevreden en hoor al mijn huizen zachtjes grinniken