Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 174]
Stad van liefde stad met de barmhartige armen stad met de voren van pijn op voorhoofd en wangen stad van onze achteloos verstrijkende jeugd laat ons nog eenmaal toe in je oude, stenen hart in de bevallige genade van het café, dat als een lichtschip aan de rivieroever meert, een stormlamp van het lichaam: ogen als magere vogels scheren over de hete dans van dijen en vervloeien in de hortende, dorstige keel van het volkse orgel of in het hotel met de hoger en hoger slingerende trap naar het oerbed der liefde, waarin we zonder omzien verdwijnen, zoals de stad verdwijnt om ons heen, en zoals alle steden nu slapen zo slapen wij diep in het hol van de stad, als al die duizenden donkere lijven als de eenzame man die te lang aan de kade stond, bang voor de gauwdieven, de roestige kettingen, de zieltogende vissen, bang voor de maalstroom van de verre, ongenaakbare pool jij stad bloedde je niet uit je slinkse stegen je zou een herberg kunnen zijn een broeierig vooronder van een huizenhoog moederschip op kalme zee Antwerpen, november 2006