Het Liegend Konijn. Jaargang 6



[pagina 133]
Heraldiek Vigilans quasi merula Schrik was bluf van terracottategels. Schrik was ons enige wapen, schrik Stond dik in de verf in de schoorsteen Gemetseld en keek op ons neer Met azuren merlettes klimmend Op een gouden bastaardbalk, pas op! Bewaar het huis van de vijf generaties. Verkoop onze sterfbedden niet. Schrik was een zwijgende vader en zat Aan het hoofd van de tafel ons vlees Te versnijden met jachtmessen, schonk Het brosgedronken kristal weer vol. Het was bloed uit de kelder sinds opa Lekkend van een zwart behaarde pols. Schrik had nog gronden en voet Aan de grond, bij de voordeur verging De wereld. Een zus gaf haar handen weg Aan ivoor van de vleugel, de bas Van een broer verknoeide Purcell, ik zoek Vandaag. Ik zoek na honderd vijftig jaar Mijn merels weer bekken en poten te geven. Ik zoek ze weer aan het vliegen en slaan Te krijgen, vandaag, zondag, 16 juli 2006.