Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 131]

Nostalgie

Wanneer de pezige, professionele kinderhanden
Van zus het donker en de slaap niet konden vatten,
Vloog zij de wenteltrap af en bestookte de vleugel
En speelde ons allemaal wakker en zong ons uit bed.

Haar vingers bedachten groot licht.

Jaren kon ik haar zon door de nacht horen gaan
Van gevleugelde kamers en gangen nu langzaam verpulverd.
Ik ben in de straten beland van de slaapverwekkende
Beat bij de buren, ik schrik niet meer prinselijk wakker.

Ik huur dit. Ik woon niet meer graag.