Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 130]

Darwin

Hier, middernachtelijk, maanziek, moederzielsdiep,
Met pompende kieuwen en spieren verdronken
In zichzelf, van navel tot snavel verzonken

In zijn schubben, zijn onheuglijke geheugentrommel
Van zenuwen, vliezen en zenen, vlees en bloed
Dat ouder is dan ik, hier speelt en treurt

Een drama zonder plot, hier danst en zingt
Een trauma zijn hinkepinkende cadans van kop
Tot teen, een wond op zoek naar mijn mond.