Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 425]

[Je neerleggen...]

je neerleggen over het barre dat voortdurend in je
opstoomt en zich zo dermate in alles uitdrijft, zo
dwingend en zonder restricties, dat het bestaande
zich meestentijds van het ene op het andere moment
volhoudt in zijn dimensionaliteit

maar vergis je niet, dat is omdat jij, samen met alle
anderen en met het denken dat in hen is
ondergebracht, de uitstrekking in stand brengt van
dat wat buiten je is maar je net zo goed binnen
houdt en waarvan je je noch als waarnemer, noch
als genieter, noch als bewustheid kunt losmaken

eerder word je er al levende door ingesloten, reden
waarom het een hele toer is de fundamentele
tweeheid te betrachten die nodig is om de
meedogenloosheid van het onvergankelijke zonder
vorm van weerzin zodanig in je aan te houden en
door je heen te laten stuiven dat je over het
definitieve daarvan heen kunt reiken

wat je, als het je al lukt, je er een beetje van op de
hoogte kan stellen dat je niet bent wat jou is en dat
alles wat jou aandoet niet is wie je bent en dat het je
frontaal en lateraal omgevende niet het enige
assenstelsel is waarbinnen je je beweegt:

[p. 426]

 

pas als je de geronnen weidsheid, de ruwe

 

onontgonnenheid waarin je je hebt aangetroffen laat

 

zoals die zonder jou ook zou zijn en dat tot en met

 

jezelf aan toe, kun je vermoeden stellen op het

 

aanvullende, het uit zwakke bron wellende, het je

 

jouw verdriet gunnende en ben je verhapstukt door

 

 

 

het meerdϵre

 

 

 

het vreemδe

 

 

 

het onbepααlde