Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 424]

[Zoals zo velen...]

zoals zo velen heb je de verdroogde binnenlanden
van je gevoeligheid afgestroopt omdat je wel eens
weten wilde waar of de doemdenkers en
sprookjesbakkers van weleer het tentje van je ziel
hebben opgezet

maar al gauw ontdekte je dat zij, bang als ze
waarschijnlijk waren dat je zou merken dat het
daarbinnen tochtig is en kaal, het nomadisch stukje
doek al weer lang geleden weg hebben gewerkt en
dat ze jou ter compensatie een stel holle dogma's
als een band van angst om je buik hebben gesnoerd

nou, reken er maar op dat je de inbreuk pas gewordt
als je die knelling los hebt geknoopt, hetzij door de
plek vrij te schrapen waar je het neerdalende kunt
inkwartieren, hetzij door de lichamelijke component
lam te leggen die jou doorgaans buiten de
aanzwelling houdt, hetzij door de nodige woorden
af te vaardigen naar de randen van het credo en de
in je toevende angst als een loper uit je te rollen
zodat je de dorre stemmen der dienstvaardigen
zonder schuldgevoel de deur kunt wijzen

want overgeleverd aan de getijdenbeweging van je
eenzaamheid heb je pas zicht op de schouwseling
van je buitenoog, ga je pas op in het breidsel van de
spronkeling en ben je

bron

watϵrval

ωrakeltaal