Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 427]
[Zo snel val je terug...] zo snel val je terug in de winding van je ego, buig je mee met de spanning in je spieren, zwicht je voor de aanspraken van de moraal en verhaspel je de toch al minieme ruimte die je kreeg voor eigen vrijdom eenvoudig omdat je de wil niet hebt je wil te breken terwijl het toch aankomt op het nietigen van je hoedanigheid, op het verschroten van je identiteit: anders is er niet het afdalen naar het flinterdunne vlies van fijngevoeligheid waar de verschoven klinkers van het alfabet je nedering bedingen en je de droom bevroeden waarin je bent wat je ondanks jezelf hebt te zijn: een voorbode, een buikspreker, een vervrouwelijkte verontvankelijkte zonder wie de flierefluiter uit de toekomst niet in je uitgebroed kan worden en je gebrekkige zelfplan en je buiten proportioneel gekoesterde eenmaligheid de aanwas van bovenzinnelijkheid blijven belemmeren: je bent nu eenmaal niet wat Kees dacht dat ie was: allereenzelvigst afgrondelijk lichamelijkst ik maar een bestoffelijkte virtualiteit die zijn overbodigheid te geef stelt aan de opdoemseling van de tongen der vereerden en aan de schittering van de ogen der aanvankelijken die het liefste en het woestste in je nek hυmmen hιjgen huιlen