Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 204]

Kopermeisje

In de stad stond ik een tijdje
tegenover een levend standbeeld.
Het was een koperkleurig meisje.

Het kostte weinig moeite om
een minuut zo stil te staan als zij.
Ik wist geen blik op mij gericht,

ik kon weg wanneer ik wou.
Ik dacht: wat zou ik graag met
haar naar een sjiek tuinfeest gaan,

waar ze gewoon bewegen mag,
en: het is vast alleen maar moeilijk
als je het echt vol moet houden,

als je denkt dat het voor altijd -
zodat dit, uiteindelijk, toch weer
een verhaaltje is over de dood.