Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 205]

Gangsterliefje

Toen het cement zich sloot boven mijn hoofd
viel er toch iets van me af. Rust nu maar uit,
dacht ik met de dode dichteres die recht
van spreken heeft, je hebt je strijd gestreden.

Probeer niet te zwemmen of adem te halen,
geniet maar van de koele mortel om je heen,
voel of je het begin van verstening meekrijgt
voordat je hart zijn vrede vindt en zwijgt.

Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie
vol kogels en je rode lippen, wees gegroet
vanuit mijn pijler van de brug. Ooit rijd je
langs, dan breek ik vrij, zien wij elkaar terug.