Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 194]

Repelsteeltjemeditatie

Een stilte in de dinsdagochtend.
Het stof onder de verwarming aaneen geplozen
door middel van gekrulde spinnenpoten en gedroogde vliesvleugelen.

Een veluxraam
schuift zijn vierkante plek zon
razend snel over de vloer en ketst daarmee
van een verloren gerolde cent de vonken.

Een hele opgave, ongeacht je waarde,

zilver te moeten zijn in de koude

en in de zon goud...

Ik heb liggen nadenken over de 16.000 vragen en
kan nu de antwoorden geven.

Namen noem ik niet, maar

van 1 t/m 7.365: nooit

van 7.366 t/m 12.214: niet waar

van 12.215 t/m 16.000: nee

Sorry,

maar het naadloos aan elkaar sluiten van lichamelijke systemen,

vooral de noodzaak van de flitsleemte tussen gedachten,

- zoals de leegte tussen planeten botsingen voorkomt

en ‘leegte’ hier in de betekenis van het tegenovergestelde van

‘tastbare massa’ - stuwt mijn engtevrees naar duizelingwekkende

hoogte, hoewel ik geen last heb van hoogtevrees normaal. Wat zei je,

‘lengtevrees’? Nou, zo zou je het wel kunnen lezen

[p. 195]

 

als je vluchtig leest, haha en trouwens, het ‘niet meer in het

 

leven passen’ als mogelijk ontsnappingsgebaar dient zich

 

vanzelf ooit aan, niet waar? Terwijl dit natuurlijk als een

 

oergegeven te beschouwen valt en zeker niet rudimentair is,

 

als je diegenen telt die het toepassen, ik bedoel, in de eerste

 

betekenis van ‘leegte’ stappen uit vrije wil, dwz gedwongen

 

door processen, die aanwakkeren door een zichzelf

 

voortstuwend mechanisme; Jaha! Het enige wat te doen valt,

 

is het sluiten van een compromis met jezelf en afspreken

 

dat je deze zelf ziet als zijsprong, doelend op: afgesprongen

 

van een geheel, dat toch niet te overzien valt. Slechts af en toe

 

breekt het besef door, dat je wellicht in de schaduwhelft

 

van dit geheel staat. Hoe zou je durven beweren, dat je

 

aangeraakt zou worden door het licht ervan? Het speculeren

 

hierover is echter heel verleidelijk.

 

Sorry.

 

 

 

Ik teken hierbij voor een nieuwe sessie van 16.000 als

 

mogelijkheid tot elegante exit, waarbij ik

 

- het gevaar lopend om door definitieve keldering

 

het diepe donkere te verwezenlijken -

 

de gok waag je naam te noemen, vergezeld door een

 

volmondig,

 

het is waar

 

natuurlijk

 

ja