Het Liegend Konijn. Jaargang 5(2007)– [tijdschrift] Liegend Konijn, Het– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 162] [p. 162] Ruben van Gogh Fron[t]taal I Luisteren allemaal, en koppen dicht Willen wij, ja, willen wij een weinig fluisteren, opletten daarachter, een ander toedekken onder een kleed van vriendelijkheid, een tapijt van liefs of zoiets Dat kan altijd gebeuren, laten wij elkaar geen mietjes noemen, niet nu, nu doortastendheid zo vurig is gewenst Bedenk dan, ja, even stilte graag, bedenk dan hoe zo'n teken bekken dicht nu! ontoereikend is voor de taak waarvoor wij ons thans zien gesteld Dus ga nu, ga nu maar, ja, controleer zelf het mechanisme van je bewapening op mogelijke haperingen En ga [pagina 163] [p. 163] II Zij schiet maar niet op met het geven van leven - zij baart, dat dan weer wel, constant verwondering Dat neigt toch naar een wond, nietwaar? Wie haar ziet, maar dan ook echt ziet, als door een vizier, van zeer dichtbij in haar elders verblijvende ogen, raakt zij tot diep in het hart Een droef schot, verschrikkelijk, maar bloed? Dacht het niet Zij droomt aan het front van zachte fontanellen die zij even aanraken mag heel lichtjes maar, om te kunnen voelen hoe de huid weer terugveert Dan wordt zij meerdere explosies gewaar, voltreffers pur sang, en gaat zij naarstig op zoek naar dekking [pagina 164] [p. 164] III Wat rijt de mens vandaag de dag zoal uiteen: zacht warm vlees, goddelijk om aan te raken, op in te gaan, onschuldig, alleen niet langer meer één geheel Losse onderdelen nu, als van een grotere machinerie: moleculen, materie, bloed Dat laatste vooral, dat de uitgedroogde grond doordringt, de aarde voedt tot in het diepste van wat je je indenken kan Opdat zij bloeien zal - Gaia, toe maar dan Zo dusdanig bloeiende in bloed zo vol, zo overvol en veel, dat je welhaast snoeien móet [pagina 165] [p. 165] IV Met rafelige draden - communicatielijnen van commando naar commandopost - wordt er te midden van het strijdgewoel een nogal groteske verbinding tot stand gebracht, als herinnering aan een pleister voor het bloeden Wie weet, stond er oorspronkelijk wel een telefooncel daar, compleet en ongeschonden, of een billboard in felle kleuren met een onvergetelijke boodschap Niets meer van te merken nu, een modderpoel, meer is er niet van te maken Hallo, klinkt het tot ver na afloop: hallo... hallo... HALLO!? Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd