Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 88]
Voor wie gelijk heeft Ik geef toe dat ik een redelijk onmogelijk mens ben. Kwaad om niks en alles als een ochtendlijke dronkaard, dan weer uitgelaten om een gril of trivialiteit, smijt ik heel wat dagen stuk van wie mij liefheeft of haat. Soms denk ik dat zoiets wel moet betekenen dat niets ook maar enige zin heeft. Door al wat je doet wordt wel iemand gekrenkt, de haat en de liefde, zij luisteren nauw. Maar wat heb je aan zulke gedachten? Ik blijf mijn redelijk onmogelijke handeling voltrekken, een woord van kalmte, zuiver en waardig, al staat daarop de strenge straf van hoon en voortijdige verlorenheid, zoals collega Milosz schreef in 1970, toen er evenveel bedrog was als nu dit van mij, en ik als dertienjarige al zoveel harten brak dat ik mijn tijd vervloekte, voor zijn ware aard uit mijn regels oprees, voor ik las van mijn gelijk.