Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 86]
Drager Wanneer werd ik een veteraan? Zo lang aan het front al, en voor wat, voor wat? Hoeveel versimpelende winters sneeuwden mij hier in? Ik moedig ze niet eens meer aan, de blozende rekruten, ik zou ze willen behoeden voor het spervuur dat ze slaken, maar het raakt me niet. Wel geniet ik van de kogelsporen, nog steeds het kind dat oudejaarsnacht slaapdronken over Amsterdam uitkijkt, vol liefde opgetild door een aangeschoten oom, al weet ik dat ik zelf de wankelende man geworden ben, uit wiens hand vuurpijlen schieten of hij wil of niet, alleen maar om de duizend kleuren in de ogen van een kind te zien, dat hoe ver ook achter de vijandelijke linies, zich altijd weer dat liefdesdronken lichtspel zal herinneren, en in zijn schuttersputje niet meer bang is omdat het zal worden gedragen.