Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 45]

Ritten

1

Met Frederik op de krakende kar, verkleind
Onder de veer van de Vlaamse Gaai en de wolk
De billen van het paard groot als Arabië
Zijn gat de grot van Ali Baba, sterk riekend

Goud tuimelende muntstukken onder de zweep;
Rijdend de geopende weg af onder reukwerk
Van spar en den met groene koksmuts bakkend
Hun sierlijke kegels en langs de vele akkers

Losjes in de loop soms met lichte steigering
Grift het paardje de rit die nog niet eindigt
Rollend onder de wandspiegels der dennen. Soms
Hangt er, hoor ik schrikkend, als een handschoen

Een laars aan de takken, van 1 die de hand sloeg
Aan de takken van de vliegden... Vreselijk
Moet rijden zijn onder gele en zwarte zon beide
Boosaardig en goedsmoeds tussen blauw & groen

Maar met 100 miljoen naalden groet het sparrenbos
De weg en stekende vliegen blind van bloeddorst
Ledigen ons niet, luisteren aan de paardenoren
Of de lampen van zijn gouden oogbal nog branden

[p. 46]

 

Eeuwig als de dennennaalden is de rit stoffiger

 

Met iedere dreun van de paardenhoeven en zouden

 

Stropers achter de bosjes verstopt 1000 geweren

 

Afknallen, onkwetsbaar zijn wij als de sterren

 

 

 

In de schaduw schildert met zijn stoffige staart

 

Op de straatweg de Straathond zijn loze droom:

 

Hokken van plaatijzer, reuzenbotten vol merg

 

Met krankjorum veel vlees eraan. Ruis heen...

[p. 47]

2

Aan de dichter Ozymandias

Jij, Bewogen Hoorder van de gebeenten
Teller van de hartslagen en stemmen
Hoog bij Jouw blauw raderwerk van ijlten,
Zie onze ritten onder 't verhemelte,
Stuur ons weg van de rennende wegen
Leid ons weg van Ennius' windhonden,
Zijn kennel op de blikkerende einder