Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 48]

Nevelgaard vaarwel

Aan de louche halfgoden van 't geniep en de ongein

Voedsel voor de grachtgroene luchten
muntte uit door vluchtigheid

Toch ligt hier de Man van Grauballe
in zijn glazen kist en geen appel

doofde zijn stem maar een zwaardhouw
die zijn keel afsneed van oor tot oor

Gevonden in het moeras
van Nevelgaard, gestraft en gelooid,

dronk hij eeuwenlang bitter dras
(een zoenoffer voor de demonen)

Verzonken in de winter wees Koolstof
14 die aan als zijn laatste; kracht

van pijn snikt nog door het glas
van 't koude huis waar zijn huls rust

in de lederen pij die zijn vel was en
tol betaalde aan de azijn van 't moer

Hij, schrik van de snoeken, vangst
voltrokken in goudgelijk zwijgen...

[p. 49]

 

De grijnzende krijgsgoden gingen te water

 

onder de opgeblazen Nevelgaard

 

 

 

O wanneer zal de zon opgaan

 

boven de vredige hemel en gaarde

 

 

 

1979 - maart 2006