Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 67]

IV Las Ensaladas

O vrienden, nee, niet deze schrille tonen!
Die vrouwenstemmen zijn niet geglazuurd,
de mannen worden door een gek bestuurd!
Is dit muziek? Dit roepen van demonen?

Die barre Castiliaanse antifonen,
alangandanga, zijn allang verduurd,
gugurumbé, het heeft genoeg geduurd,
mijn oren willen weer in Wenen wonen.

Maar, vrienden, luister toch! Oyd! Oyd!
Kristal klinkt troebel naast dit dwarse koor,
dit lied heeft braam, het schetst niet, het wil etsen,

het rukt een vlammend spoor door ons gehoor,
het zal ons met vergeten schoonheid kwetsen,
dit lied verleidt ons niet, dit lied gebiedt.

(Mateo Flecha el Viejo, Las Ensaladas: La justa 1, La negrina 2)