Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 66]

III Herfsttij.

Oktober. Tuinen smelten koper. Goud.
De zomer rust al achter isobaren,
straks zal de winter zich met lood verzwaren,
de ovens van de herfst staan nog niet koud.

Oktober. Jagers, nevel, sprokkelhout.
Wie nu de dreven veegt, vindt onder blaren
een slakkenhuis dat kinderen bewaren,
een spin die driftig strijdt voor lijfsbehoud.

En vlindervleugels, vlindervleugels. Zonder
het lijfje. Met de kleuren, polychroom,
een flard magnificat uit oude boeken,

in stof van hoge kloosters, een fantoom
dat tijden na zijn dood zijn stem komt zoeken.
Nu is het stil. Straks polyfonisch wonder.

(Johan Huizinga, Herfsttij der Middeleeuwen)