Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 14]

Mijn nieuwe bewoner

In een mooie kamer binnengelaten.

Zonder spijt, dacht ik, maar het fluisteren
van de dochters, die er voor de kamer waren
kon ook afkeer en vijandigheid betekenen.

De gesprekken waren niet afdoende ondertiteld
en in de hoop op stemverheffing hier te liggen
of je dood bent, terwijl de honden van de dochters
naar het vergaan in mijn gedaante snuffelen

het kan verhelderen wat de dochters en ik
te zoeken hadden in de kamer en vooral
in het donker van de kamer.

Genoeg drukte om tegen elkaar te staan
zonder de noodzaak van begrip en van verlenging.

Met zo weinig gaat mijn nieuwe bewoner uit denken.