Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 31]

Steen

Ik krijg haar niet vrij uit de steen.
Drie winters al ben ik rusteloos
om haar heen en raak de materie
die haar doet leven niet aan.

Ik heb genoteerd gewichten en maten
teneinde te weten hoe haar gewichtloos
te maken, maar dan scheurt zij
de datum af en is alles verkeerd.

Of hang in de werkplaats een foto
waarop haar lichaam staat uitgekleed.
Ben ik dat? vraagt zij en zij schudt
het hoofd. Dat ben jij alleen.

Nooit komt uit de steen meer
dan het kleine geluid van voorbijgaande
dagen, een deurbel, rinkelend bestek,
een stem die lacht, een tv, nooit meer

dan de som van wat later,
voorgoed verloren,

de liefste heet.