Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 30]

Onbekend

Zij klimt met op haar rug een zak vol jaren
de muur over van mijn bestaan.
Alles van haar dat ik niet kan bewaren
zit daarin en zal verloren gaan

tenzij ik het kan overhevelen in het woord.
Zij schudt het uit in alle kamers:
kleedjes, brieven, rekeningen, enzovoort,
alles wat zij heeft verzameld,

alsof zij dadelijk weer weg zal gaan.
Zij weet dat ik haar nooit meer in kan halen.
Kijk, zegt zij - zij is volkomen naakt.
Ik denk: het zijn maar reisverhalen,

anekdotes, maar krijg geen woord

ooit opgeraapt.