Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 174]

Peter Vermeersch

De overtocht

1

de buik, het schip is vol

we hebben het feestmaal
in de steppe nagelaten
toen het slepen al begonnen was

we nemen nog de suiker mee
we zijn bedroefd geladen
op een boeg die technisch drijft

het wordt zwijgen in de tijd -
we zwellen tot we purper zijn
in het veranderende tij

we seinen achterom -
het wingewest en onze mouwen:
alles bloedt ons uit

we stikken ons vervelend van verlangen
we worden mannen van papier

we waaien onder houten banken
er is veel tijd
en tobben maar

[p. 175]

2

plots voel ik korsten op mijn armen:
in de verte liggen eilanden -
wij zijn geboren uit een kwal
en neigen naar het zand

zo te zien wacht ons beton
staketsels groot en wij partikels
holle patronen, tredmolens en lonen
percelen onder flatgebouwen
leeg bordeel
en koud ontbijt

de meeuwen snijden door mijn adem

wie zal daar te strikken zijn?

hier moeten we onszelf omhelzen in ons eigen rafelblauw
we zullen onze vorsten zijn en onze eigen sloven